Raptem kilka dni temu obchodziliśmy już 77 rocznicę Warszawskiego Powstania. Była to wówczas największa akcja zbrojna podziemia w okupowanej przez Niemców Europie. Z uwagi na decyzję Dowódcy Armii Krajowej gen. Komorowskiego Tadeusza, rozpoczęła się pierwszego sierpnia 1944 roku. Podczas następnych 63 dni powstańcy staczali walkę, której to ideą była Polska niezależna, wolna od zbrojnej interwencji niemieckiej a także władczości sowieckiej. Wedle obliczeń, około 16 tysięcy osób zostało zabitych w trakcie walki o stolicę, natomiast rannych zostało 25 tys. osób, wśród nich ponad 6 tysięcy ciężko rannych. Poza tym, około 30 procent osób, które podczas Powstania Warszawskiego straciły życie, to ofiary egzekucji organizowanych poprzez policyjne formacje niemieckie jak również wojskowe. Bez wątpienia największe rozszerzenie rzezi na ludności cywilnej miało miejsce w czasie pierwszych dwóch tygodni sierpnia 1944 - podczas gdy wszedł w życie rozkaz Hitlera o eksterminacji ludności Warszawy.

Niestety, pomimo dużego poświęcenia oraz niewiarygodnego bohaterstwa żołnierzy AK, i "zwykłych" osób cywilnych - Powstanie nie powiodło się. Mimo tego, bezspornie wskazane jest dbać o pamięć oraz odwagę ludzi angażujących się w walkach i oddać im szacunek, gdyż przecież walczyli w imię wolności i godności człowieka. Wobec tego warto nie tylko w ten jedyny dzień w ciągu roku, ale i co pewien czas zatrzymać się na kilka chwil w tej codzienności i pomyśleć o tym, ile wyrzeczeń oraz poświęceń musieli znosić ludzie w tamtych trudnych czasach i w jak bohaterski sposób udowadniali swoją chęć jednoczenia się, odwagę, determinację oraz heroizm. W tym momencie łatwo jest (nie mając żadnego pojęcia) oceniać tamtych ludzi, jednak nie zapominajmy o tym, że żyli oni w znacznie odmiennych realiach niż my. Warto jeszcze zaznajomić się dobrze z historią Powstania Warszawskiego, po to aby dowiedzieć się o większej ilości szczegółów, które również są istotne i potrafią odmienić nasze postrzeganie zasadniczo całkowicie. Okażmy swoją empatię i respekt.